30 jaar: ARCHITECT+ DOCENT BOUWKUNDE TU DELFT
25 jaar: BUREAU BIJVOET ARCHITECTUUR
10 jaar: ARBITER
10 jaar: EXPOSEREND KUNSTENAAR
**************************************
AANLEIDING/INLEIDING
Ergens tussen najaarsopruiming en black Friday realiseerde ik me dat ik me rond deze jaarwisseling ’24-‘25 middenin werkjubilea bevind, van al mijn biotopen waar ik in vertoef: die van architect, kunstenaar, docent, arbiter. Om voor de hand liggende redenen (grote verschillen!) houd ik deze werelden meestal gescheiden. Juist nu is misschien een mooi moment om polen te verbinden. In het kader ‘reculer pour mieux sauter’ spring ik in de wereld van linkedIn in, ga terug in de tijd om vervolgens weer vooruit te kunnen kijken.
FORMAT
Ik heb een tijdje lopen broeden op een passend format: wat verbindt deze werkvelden? Tijd? Thema? Geografisch? Ik ga in ieder geval langs mijn gerealiseerde bouwprojecten: hoe zag het er uit direct na oplevering? Hoe nu? Wat zijn de bevindingen van huidige gebruikers? Wat leer ik hieruit?
Ik koos uiteindelijk om associatief te werk te gaan, zonder ‘hermetisch format’. Dan komen er gaandeweg wellicht vanzelf verbanden tot stand, ga ik nieuwe dingen zien. Hoeveel posts? Geen idee! Hangt af van wat het zal brengen. Ik hoop u te verleiden om (een stukje) mee te reizen, en om, als u daar behoefte toe voelt, te reageren. Met enige warmte graag, al genoeg gure wind dezer dagen!
NO. 1: TIJDELIJKHEID
Voor de eeuwigheid? Om dan maar te beginnen met mijn 1e gesloopte bouwwerk: Tijdelijk containerrestaurant Wijn of Water aan de Maas was 20 jaar geleden een onverwachtste klapper. De naam van het restaurant en de wens om ‘iets met containers en een buitenterras te doen’ lagen aan de basis van de opdracht. Mede door het efficiënt koppelen van de 9 tweedehands containers kon het restaurant al 5 maanden na aanvraag bouwvergunning de deuren openen. Het restaurant werd gebouwd voor 5 jaar, stond 15 jaar, wisselde tussendoor van eigenaar, bood onderdak aan talloze bruiloften en zonnige borrels.
Het project werd genomineerd voor BNA gebouw 2006, met publicaties o.a. in NRC, AD, Bouwwereld, Containeratlas (Slawik) Containerarchitektur (expo Dusseldorf), Containerarchitecture’ ( J. Kotnik).
>> Maar já: dat was 20 jaar geleden!!
NU
Wat hebben we daar nu aan? Op 8 december 2020 reden de bulldozers naar binnen om plaats te maken voor nieuwbouw op de Lloydpier… De onbevangenheid en de ‘simpelheid’ van het concept maakt me nog steeds blij. Het ruige, industriële karakter raakt nog steeds een snaar bij me. Besef van tijdelijkheid is nuttig, hergebruik is goed.
#modulairbouwen #placemaking #havenarchitectuur #hergebruik #utiliteitsbouw #restaurant #rotterdam #haven #art
Tot mijn genoegen was de tour langs kiosken Slinge in Rotterdam op 15 november 2024 geheel vol geboekt! Het stadmakerscongres voor ruim 1000 stadmakers werd dit jaar georganiseerd in theater Zuidplein. Op uitnodiging van gebouwen door vrouwen leidde ik in de ochtend een groep van 20 geïnteresseerden langs de twee Kiosken bij metro Slinge, een project dat ik alweer 12,5 jaar geleden realiseerde in opdracht van de gemeente Rotterdam en de ondernemers fam. Tekten (Döner) en Boyuk (tijdschriften/ bloemen).
De ondernemers zagen hun omzet na oplevering verdubbelen. Dochter Esra vertelde dat de familie nog steeds dolgelukkig is met hun onderkomen….
Verderop uitkijkend over de Donau een neoklassicistische tempel: Walhalla. Gebouwd rond 1830 in opdracht van Ludwig I van Beieren, met bustes van belangrijke Duitse mannen. Of eigenlijk vooral: een heel groot beeld van Ludwig zelf. ‘Duits’ is nogal ruim opgevat, want ook Willem van Oranje en Erasmus blijken te zijn toegeëigend. Om de geschiedenis recht te doen kregen Käthe Kollwitz en Sophie Scholl op een veel later moment een prominente plek bij de entree.
In de Stephans Dom van Passau krult de barok je als slagroomtaart tegemoet, zoals de rivieren Ilz, Inn en Donau buiten om het oude stadshart kolken. Eén buurland verder, maar een wereld van verschil. Altijd goed om de smaakzin weer even op te rekken..
Dat ziet Thomas J. Price goed. Ergens zijn zonder er te zijn, matter of place. We kwamen troffen Price in de Kunsthal van Krems. Zijn prachtige overzichtstentoonstelling reist vanaf daar door naar onze Kunsthal Rotterdam, en is daar van 5 oktober t/m 9 februari 2025 te zien. Uit de aankondiging: Met zijn subtiele en tegelijk krachtige werken in verschillende media, zoals beeldhouwen, performance, fotografie en animatie, verlegt Price continu de grenzen van materiaal, schaal en presentatie. Hij richt zich op thema’s als representatie, identiteit en de invloed van macht in de samenleving.
Ja, het licht aan zee is echt anders. Geen wonder dat er zoveel zeeschilders bestaan. Via een vierkant gat in het luchtruim tussen de wolken en de reflecties op het strand ontstaan steeds weer nieuwe perspectieven boven en onder de getijdenstroom. Rust vanuit beweging.
‘Het is me wat’, een hele generatie groeit op zonder te weten waar het gebouw Boijmans eigenlijk voor bedoeld is. Not yet! Tijdens het dwalen door de zalen doemden alle mooie expo’s uit het verleden weer op. B, we missen je.
Het basismateriaal van de architect: zicht en licht, hier op de vierkante mm toegepast om alle ruimte goed te benutten. Het was een genoegen om ook bij dit afgeronde project bij tevreden opdrachtgevers even te komen buurten en wat foto’s te maken.
De mannen van Calefax united met de strandbeesten van Theo Jansen. Charmante oerbeesten van pvc waar je ook nog op blijkt te kunnen toeteren.
Met veel genoegen ben ik een kopje koffie komen drinken aan de Cipreslaan om het in eigen beheer afgeronde project te komen bekijken en nog wat foto’s te komen maken.
Ja, dat wordt wel wat met dat nieuwe Hofbogenpark! Het was een genoegen om onder de zangklank van O. Festival tijdens open dakendagen alvast een keertje de 2 kilometer over de oude Hofplein af te leggen.
Wandelweekendperspectief.
Uitzicht vanuit huis. Avondrood mooi weer aan boord. De kleine foto bewerkt, de grote foto hing zomaar zo in de lucht.
Een Van-Goghiaans tafereel met wilgen. Als de zon dan toch even schijnt…!
Tussen de architectuur door: naast mijn architectuurprojecten duik ik af en toe de kunst in: Ik startte Kunstinstallatie ‘Van Herinnering en Troost’ op, met een expositie in de Laurenskerk van 4 tm 30 mei 2024. Ik hou van deze afwisseling van het realiseren van architectuurprojecten in nauwe samenwerking met / voor opdrachtgevers, en het zelf kunstprojecten initiëren in bijzondere gebouwen. Zie ook ‘Van Herinnering en Troost‘.
Toelichting bij de lancering van weer een nieuwe Realmag, de #9 in het Keilepand: ‘Anders heeft alles te maken met het perspectief van waaruit we naar de wereld om ons heen kijken. Met onze neiging alles en iedereen buiten onze vertrouwde bubble als ‘anders’ te bestempelen. Maar het leuke is: dat geldt voor iedereen. We zijn dus allemaal anders!’
Vol aan de bak voor kunstinstallatie ‘Van Herinnering en Troost’ in de Laurenskerk in de maand mei: circa 250 beelden uit het archief van Rotterdam opgeduikeld als basis voor 7 grote schilderijen van het puin rond de Laurenskerk na het bombardement van 14 mei 1940. Ik hou van contrasten en tegenhangers: afbreken en opbouwen, hoofd en hart, kwast en scherm. 4 Mei tijdens de herdenkingsdienst in de Laurenskerk zal de installatie in de kooromgang staan.
25 jaar Art Rotterdam, helaas dit jaar voor het laatst in ons prachtige Unesco monument, de van Nellefabriek van Brinkman en Van der Vlugt uit 1931, even verderop aan de Schie. Wat een optimistisch, stoer, ruig gebouw is dat toch. Op de voorgrond de vormrijm met de sculptuur ‘doorzicht’ van de Rotterdamse kunstenaar Willem Besselink.
Pas toe. Inleiding van het nieuwe jaar tijdens een Bouwnetwerkbijeenkomst in Utrecht. Rondlopen, praten kijken eten. Nieuwe plannen voor oude gebouwen.
Josep Lluis Sért, goede vriend van Joan Miró, ontwierp dit prachtige museum met dakterras, patio en uitzicht over Barcelona vanaf de berg de Montjuic.
In het museum > 10.000 kunstwerken van Miró, en vanaf eind oktober 4 maanden de speciale expositie Miró – Picasso, over een halve eeuw vriendschap tussen de twee meesters inclusief 250 werken ter begeleiding van deze reis.
Per kersttrein via Barcelona naar Malaga. Vanaf het Moorse fort Alcazaba op de Gibralfaroberg zicht op zee. Prachtig! Als je niet op let zou je toeristische trekpleisters als de Costa del Sol mijden. Onterecht want tja het zijn niet voor niets pleisters die trekken.
Kiefers werk ‘Innenraum‘, getoond tijdens kunstgeschiedenis in mijn eerste jaar bouwkunde, maakte destijds een verpletterende indruk op me. Hoe verhoud je je tot je verleden, ook als je daar ‘geen actieve herinnering’ aan hebt? Kiefer groeide direct na de ‘grote geschiedenis’ van zijn vaderland op, en dat is nog steeds vormend voor zijn werk.
Wim Wenders maakte een prachtige film die weer nieuwe inzichten geeft over zijn enorme werk, ook in letterlijke zin. Op de foto zijn kunstwerk Barjac, via de filmzaal in Den Haag, als voorproefje voor zijn tentoonstelling Bilderstreit in museum Voorlinden.
Op 14 december organiseerde Bouwnetwerk een excursie naar de monumentale strafinrichting in hartje Utrecht. Dit cellulaire complex uit 1856 was nog in gebruik tot 2014 en wordt de komende jaren getransformeerd tot een plek voor ontmoeting, wonen, werken, horeca en cultuur. Joep Lindeman, Universitair Hoofddocent Straf(proces)recht aan de Universiteit Utrecht gaf een korte lezing over de zin en onzin van straffen. Er blijken veel minder zware criminelen en gedetineerden te zijn en Nederland is veel veiliger dan de media ons doen geloven. Beetje goed nieuws mag ook wel eens!
Tussendoor van hot naar haar even tijd voor koffie in de LocHal Tilburg. Bijna het eerste jubileum voor dit multiprijswinnend ontwerp dat januari 2019 in gebruik werd genomen.
Een spraakmakend project, ontworpen door het team van Civic Architects, Braaksma en Roosen, Inside Outside/Petra Blaisse waarbij een voormalige LocHal werd getransformeerd in een ‘moderne stadscampus’ met bibliotheek, kantoren, én: een koffieplek voor onderweggers.
Op de Werf bij de Sluis, een prachtlocatie langs de Vecht in Muiden, aan de Vecht, wordt een nieuw appartementencomplex gerealiseerd. Opdrachtgevers van twee eerdere bouwprojecten kwamen bij me terug voor inrichting van hun appartement.
Met een geïntegreerde kleur- en materiaalstaat, inclusief een goed verlichtingsplan, kunnen we ‘beslagen ten ijs’ de uitvoering in…
Een straffe meester met strenge regels op schrift, waar hij zich zelf dan vervolgens in de praktijk niet aan altijd hield. Juist dat maakt de gebouwen van le Corbusier nog steeds een genot om naar te kijken. Het plezier van maken, uitproberen, aanklooien, vormgeven straalt er van af. Of in zijn huizen ook goed viel te wonen is toch nog weer een heel ander verhaal. Dit woonhuis in de Weissenhofsiedlung van 1927 in Stuttgart is inmiddels een Unesco monument, een museum, en nog steeds een aanrader.
Axel Schultes ontwierp een prachtig Kunstmuseum voor Bonn, en vlak daarna viel de muur en werd Berlijn hoofdstad van het verenigd Duitsland. Maar de details zijn onverminderd flijmscherp prachtig, en het museum zegt over de eigen collectie: “Es gibt keinen anderen Ort in der Welt an dem deutsche Kunst nach ’45 so ausgewählt, so besonders und so prägnant studiert werden kann wie in Bonn”. Erheen dus. Wij met Snijpunt.
Verduurzamen van onze bestaande woningvoorraad is urgent, logisch, onontkoombaar. Het is zaak om dan goed te kijken wat er is, en wat er kan. Bij opname van een bestaande woning van twee eeuwwisselingen geleden viel mijn blik op een stilleven in de gang. Het plafond onder trap. Je zou er zo onder voorbijgaan.
AFFR architectuur filmfestival Rotterdam is ieder jaar een groot genoegen. Steeds weer nieuwe films over architectuur en (soms onbekende) makers. De documentaire Soviet Busstops was ook bij 2 Doc te zien, en vraagt aandacht voor kleine bijzondere bouwwerken ‘onder de radar’ van een strikt regime. Verspreid over een groot rijk, opgesnord en vastgelegd door fotograaf Herwig, ingeleid door Pieter Waterdrinker, voor een deel helaas inmiddels gesloopt…. Met heimwee.
Recht op de Stad: Waar ging het mis de afgelopen jaren? En: hoe kunnen we wél weer goed wonen? Recht op de Stad uit Rotterdam presenteerde een beter plan met heldere uitgangspunten, en vond wethouder Chantal Zeegers, en de bestuurders van de woningcorporaties Havensteder, Hefwonen en Woonstad bereid om zich daar achter te scharen. Nu gewoon doen!
Een zomerse fietstocht van Arnhem naar Berlijn, langs o.a. deze klassieker in Dessau. Al vaker bezocht en voor omgereden, maar toch opnieuw weer een sprongetje in het hart. Wat een prachtig, joyeus vrolijk gebouw deze bouwschool uit 1925 van Walter Gropius.
De aanbesteding is rond: na de zomer kunnen we met de verbouwing aan de Fagelstraat beginnen.
Dit ontwerp betreft een upgrade van de begane grond van een woning uit de ’50-er jaren van de vorige eeuw. Hoe kan je met simpele middelen meer (berg)ruimte, zicht en licht creëren? De basisvragen voor architectuur die werkt. En hoe ziet dat er dan uit? Fijn om ook via goede referenties op internet gevonden te worden en met een effectief advies inclusief ruimtelijk beeld, materiaal en kleurvoorstellen van dienst te kunnen zijn!
Wat is een groter compliment dan opdrachtgevers die terugkomen? Na een interne verbouwing werd het nu tijd om de woning beter te isoleren en de relatie met de tuin te verbeteren. Hier is de start te zien waarbij de achtergevel van een grote nieuwe 3-delige schuifpui met triple-beglazing is voorzien. Oplevering inclusief nieuw terras en watertank voor regenwateropvang staat gepland nog voordat de trompetplant opnieuw uitloopt…
In Rotterdam is een grote behoefte aan (ver-)bouw van woningen. De bouw van een nieuw woonhuis kan met enkele maanden verkort worden indien gebruik wordt gemaakt van een gekwalificeerde ‘Architect aan Zet’: de kwaliteit is dan geborgd, dubbele toetsing door de gemeente kan achterwege blijven.
Permanente beroepsontwikkeling hoort bij architectenvak, en is voorwaarde om als BNA architect erkend te blijven. En: bijscholing in een club van 12 collega architecten is niet alleen nuttig, maar nog leuk bovendien! We zijn gediplomeerd met het Depot in de rug.
Documentairemaker Rolf Orthel op atelierbezoek, bij de start van Cádiz, uit de serie ‘Cloud & Sea’. Water en Lucht: ongrijpbare, noodzakelijke grondstoffen voor ons leven. We hebben er zowel te veel van als te weinig, ze gaan in elkaar over; ze spiegelen elkaar, en ons menselijk handelen.
De ‘Setas van Sevilla’, ontworpen door Jürgen Mayer, staan bekend als de grootste houtconstructie ter wereld. Belangrijker nog is het plezier waarmee iedereen zich beweegt door de ruimte in, op en rond deze constructie. De ‘champignons’ fungeren als uitzichtspunt, museum, schaduwbrenger en ontmoetingsplek. Pas als je er zelf bent ervaar je goed wat architectuur teweeg kan brengen.
Het mooie van het architectenvak is de diversiteit: van grote langlopende projecten tot snelle effectieve adviezen. En ja natuurlijk: ook direct advies aan de keukentafel is mogelijk! Met koffie en koek, hier tijdens een gastvrij onthaal op locatie in Brabant.
In Lyon (Confluence), Nîmes, Montpellier, Aix-en-Provence, en Marseille zijn zoveel bijzondere inspirerende projecten gerealiseerd, dat het bijna ondoenlijk is om daar uit te kiezen voor deze 2-delige samenvatting.
Eén van de laatste projecten die we daar bekeken dan maar: Museum het Mucem ontworpen door de in Algerije geboren architect Ricciotti, met een prachtige klimaatgevel in ‘filigrain’ beton. Achter deze betonnen ‘voile’ loopt een openbare route door het nieuwe museum naar het oude fort. En dan meteen weer de vraag: mogen we nog wel bouwen in beton. Já, onder voorwaarden, alsjeblieft!
Er is nog al wat aan de hand in de bouw op het gebied van energie, duurzaamheid, tekort aan goede vakmensen/ materialen… Ook dan (of: juist dan!), is het goed om geïnspireerd te raken door prachtige projecten elders. Vandaar een korte hevige november architectuurreis samengevat in 2 nieuwsberichten. De eerste: Luma Foundation, ondersteuner van kunst en aanjager van nieuwe ontwikkelingen, kocht een verlaten spoorweggebied in Arles om te herontwikkelen tot nieuw kunstcentrum. Ontwerp tuin Bas Smets, ontwerp gebouw door Gehry, op zijn beurt weer geïnspireerd door werk van Van Gogh tijdens diens verblijf in Arles.
Er zijn allerlei aanleidingen om je woonhuis weer eens onder handen te nemen: behoefte aan een goede thuiswerkplek (corona!), energiemaatregelen treffen in een woning die (nog) niet goed geïsoleerd is, veranderde ruimtebehoefte doordat kinderen niet meer thuiswonen maar wél nog af en toe komen logeren.
Of natuurlijk een combinatie van al deze factoren. Voor een woonhuis in de Raadsherenbuurt te Leiden is de eerste fase schetsontwerp in gang gezet.
Een terugblik op een vrolijke volle beurs met ‘18.852 gerichte bezoeken’ om maar even heel precies te zijn. Het is onduidelijk wat de toekomst zal brengen. Maar we blijven plannen maken voor een nieuwe woning, een ingrijpende verbouwing, of een slimme snelle ingreep. We geven het leven vorm, onze woonplek is belangrijk voor ons. En architecten kunnen daarbij helpen.
De samengevoegde dubbele woning in de Lijsterstraat is in gebruik, tijd voor foto’s! Hier vast een klein voorproefje van de begane grond om nieuwsgierig te maken. De opdrachtgevers, een samengestelde familie met 4 kinderen, woont er tot groot genoegen en is heel blij met zowel het eindresultaat als met het verbouwingsproces. Daar doen we het voor. Een buitenkans, twee woningen naast elkaar in hartje Utrecht… ik ben heel trots en blij met deze positieve review op Trustoo:
‘Caroline heeft ons geweldig begeleid bij ons project om van twee kleinere stadswoningen in Utrecht één mooi en handig huis te maken voor ons samengestelde gezin. Ze dacht heel fijn mee bij het ontdekken en vastleggen, verder ontdekken en opnieuw vastleggen van onze wensen – door veel kritisch door te vragen. Ze gaf ons altijd duidelijk aan wat de te volgen stappen waren, en hielp bij het overzichtelijk maken van het project, zodat we altijd wisten waar we aan toe waren.’
Goed om af en toe elders inspiratie op te doen: een bliksembezoek aan Hamburg voor de nieuwe architectuurprojecten. Hoogtepunt bleek toch nog steeds de Elbphilharmonie van Herzog & de Meuron, alweer 5 jaar geleden opgeleverd. Ja, véél te laat, véél te duur. Maar wat een prachtig feestelijk gebouw! Hier een blik van buiten, maar vooral een gebouw om zelf lustig doorheen te dwalen vanaf de 82m lange, convex gekromde roltrap bij de entree.
Het is altijd een buitengewoon plezier als opdrachtgevers voor een vervolgopdracht terugkeren! Aan de Mathenesserlaan gaan we de tuingevel en het terras nu ook aanpakken in aansluiting op de eerdere verbouwing uit 2011, die gelukkig nog steeds zeer goed bevalt.
Het materiaal- en kleurontwerp voor de nieuwe tandartspraktijk in Rotterdam West is zorgvuldig afgestemd op de te handhaven monumentale onderdelen van de voormalige school. De laatste opleverpuntjes worden nog afgewerkt, zes praktijkruimtes konden al in gebruik worden genomen. Uitgevoerd in opdracht van Wessel van Geffen architecten te Tilburg (hoofdontwerp/ uitvoering).
De zomervakantie in Italië gaf mooi de gelegenheid om onderweg nieuwe inspiratie op te doen bij Milk of Dreams op de Biënnale van Venetië. Desondanks hier één van de oude garde uit het zij-programma uitgelicht voor een frisse blik op de bouwpraktijk: Anish Kapoor gaat op fantische wijze tekeer in zijn eigen vervallen Palazzo Priuli Manfrin langs Cannaregio.
We willen (nee: moeten!) onze (Nieuw)bouwprojecten ook met oog voor duurzaamheid, energiegebruik en klimaatcomfort ontwerpen. De BNA branchevereniging voor architecten verzorgt bijspijkercursussen voor de aangesloten gecertificeerde architectenbureaus. Met goed gevolg doorlopen. Van beng naar eng (BENG = bijna energieneutraal gebouw)
Nieuw Land, aangelegd voor het herstel van het Markermeer, met vrolijke houten (overnachtings)huisjes ontworpen door de collega’s van bureau Ziegler Branderhorst. Een prachtig eiland om (voorzichtig!) over rond te struinen. En goed voor het gemoed om de herstelkrachten van de natuur hier aan het werk te zien.
En dan, na mijn eigen nieuwe onderwijservaring een week eerder, meteen door naar een inrichtingsvoorstel voor het Agora onderwijs in Rotterdam. Agora onderwijs is een nieuwe ‘leercommunity waar zelfkennis groeit zonder leslokalen’. Standplaats: bij de Montessori Mavo aan de Walenburgerweg. Insteek: verschillende zithoogtes en variabele opstellingen door slim gebruik van verrijdbare wanden, doorkijkkasten en wielen onder al het meubilair. Gaan!
Met goed gevolg doorlopen: de vervolgcursus ontwerpdidactiek voor (gast-)docenten aan de TU Delft. Bijspijkeren in het kader van Education Permanente. Het denken over onderwijs blijft evolueren. Van Dooren/ Willekens doceren docenten aan de hand van recent promotieonderzoek over ontwerpen als een complexe vaardigheid: docent = overtreffende trap van expert. Jawel!
De Rotterdam Late Night Show met Ernest van der Kwast is altijd weer aangenaam prikkelend en verfrissend (of, in eigen woorden: ‘vief en vilein’). En al helemaal met deze jaarafsluitende ‘dakversie’ bovenop het Nieuwe Instituut tegenover het Depot. Frisse vergezichten over architectuur, literatuur, rotterdammers, ruige muziek, een tikje politiek. Na de zomer graag weer!
Architectuur & Kunst in Rotterdam. A whale, an artist and a beggar. Excursie met Bouwnetwerk in thuisstad Rotterdam. Up tempo langs prijswinnaar little (big!) C, culture campsite, dakpark, Keilepand, Kunst& complex (o, o, o waar blijven onze ateliers?) en langs Brutus Rotterdam voor de grootse plannen van o.a. Joep van Lieshout. Op de achtergrond ‘the whale’ voor vertrek naar Le Havre.
Kunstbeurs Art Rotterdam werd dit jaar in verband met corona verplaatst van winter naar voorjaar. Standplaats bleef de monumentale Van Nelle Fabriek. In bouwkundige werken worden de installaties meestal weggestopt: duur, knap (als het meezit!) en onzichtbaar. Frank Halmans laat zijn installaties-installatie eens lekker shinen.
Tussendoor bij collega’s: werkbezoek in Enschede aan een ‘mevrouw Meijer project’. Mevrouw Meijer is een ideëel, landelijk opererend onderzoeksbureau voor verbetering van schoolarchitectuur. Door middel van ontwerpend onderzoek, sámen, met experts, collega’s docenten en leerlingen worden behoedzaam plannen gesmeed. Erf – goed en toekomst.
De faculteit Bouwkunde van de TU Delft staat wereldwijd in de top 3 van beste universiteiten. Ook dit jaar heb ik weer 10 weken lang als gastdocent architectuur jong talent mogen begeleiden bij het schakelsemester voor instromers in het derde jaar vanaf andere opleidingen. Een intensieve periode waarbij veel samen op zaal wordt gewerkt aan de Julianalaan in Delft. Achter elkaar worden een tiny house, een stedenbouwkundig plan, een paviljoen en een woongebouw ontworpen voor een locatie in Amsterdam Noord.
We hebben het project feestelijk met elkaar afgesloten op mijn bureau in De Fabriek Delfshaven.
De stukadoor trekt erin, klompen aan. Over drie verdiepingen zijn doorbraken gerealiseerd en is de ruimte herverdeeld, om zo van twee kleine stadswoningen in de Vogelenbuurt in Utrecht één royale woning voor een samengesteld gezin met vier kinderen te maken. De afbouw kan beginnen…
Per TGV naar de middeleeuwen. Een kort intermezzo in een van de warmste steden van Frankrijk, en da’s fijn eind februari! Gekke mix tussen Catalaans en Frans, een oud middeleeuws centrum, een appartementje met zicht op een palmentuin. Werken in/ aan de stad, contact per zoom….
De samenvoeging van 2 woonhuizen in het centrum van Utrecht is in volle gang. De sloopwerkzaamheden zijn zo goed als gereed, de opbouw begint vanaf de nieuwe geisoleerde begane grond vloer. Wat te veel/ dubbel is kan weg, om zo de ruimte beter te kunnen verdelen. Doorbraken zorgen voor zicht en licht.
In week 17 van 2020 nog kersvers, inmiddels weten we al haast niet meer beter: ook het gehele onderwijs voor de bouwkundestudenten van de TU Delft ging voorjaar 2020 online. Niet alleen de papers (academische vaardigheden) maar ook de 1e-jaars ontwerpopdracht voor een botenhuis, en het sportcomplex voor de 3e-jaars werden door mij en de andere docenten per zoomsessies behandeld. Wat bijzonder om nou juist ons vak wat zo met de ‘échte tastbare’ wereld te maken heeft in het platte scherm te zien verdwijnen…! Eén voordeel: we zijn ons nóg meer bewust van het belang van een goede leefomgeving, met ‘echte mensen’. Desondanks waren ook deze jaarlijkse gastdocentschappen bouwkunde mij weer een eer en groot genoegen.
